ไม่นานมานี่ ได้ดูรายการทีวีของอินโดเนเซีย (ชื่อ Minta tolong) ทีมงานจะสืบค้นหาคนลาบากยากจนในหมู่บ้านต่างๆเพื่อยื่นความช่วยเหลือ โดยมีบทที่ทีมงานสร้างขึ้นมา ให้คนๆนั้นเล่นตามโดยไม่ได้ตั้งใจ ทีมงานได้พบเจอแม่ค้าขายข้าวต้มคนหนึ่ง เธอใช้มืออุ้มลูก(มีผ้าบางๆยึดที่ตัวแม่)ข้างหนึ่ง และทาข้าวต้มให้ลูกค้าข้างหนึ่ง ร้านเล็กๆของเธอในสลัมไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมากมายนัก แต่ทีมงานได้จัดให้ป้าคนหนึ่งทาทีเป็นคนจน เดินไปขอแลกร่ม บอกว่าร่มตัวเองขาด จะเดินกลับอีกไกล ไม่รอช้าแม่ค้าคนนี้รีบหยิบร่มตัวเองที่มีแค่อันเดียวบนรถเข็น ยื่นให้ป้าคนนั้น แล้วก็บอกว่าเอาอันนี้ไปน่ะ อันนี้ดีกว่า สวยกว่า แล้วตัวเองก็เอาร่มของป้าคนนั้นที่ขาดแหว่งไปแทน(ก่อนหน้านี้ทีมงานจะให้ป้าคนนี้ขอร่มจากคนที่แต่งตัวดีๆมีฐานะที่เดินผ่านไปผ่านมา โดยทุกคนปฏิเสธแม้แต่จะยืนคุยกับป้าคนนั้น) หลังทีมงานได้ออกมาจากที่ซ่อน พูดถึงรายการแล้ว ทีมงานก็ยื่นเงินสดให้ที่มือเธอ(ยังงี้เลยจริงๆ) ทีมงานบอกว่าเธอเป็นคนดี อัลลอฮฺจะช่วยเหลือ ไม่นานน้าตาเธอก็ไหลพราก รีบวิ่งกลับเข้าไปในสลัม ที่นั่นเป็นบ้านไม้จะพังมิพังแหล มีสามี(ที่ดูเหมือนจะป่วยอยู่) อยู่กับลูกอีกคน ทั้งคู่ต่างลงสูญูดขอบคุณต่ออัลลอฮฺ เธอว่า… เห็นป้าคนหนึ่งมาขอร่ม บอกว่าลาบากอยู่ เลยให้ร่มใหม่ของตัวเองไป… อีกครั้งที่ได้เจอเมาะ อายุกว่า 80 คนหนึ่ง แกเดินขายถั่วถุงละสองบาทแถวลานอิฐ ม.อ.ปัตตานี เมาะคนนี้เด็กๆจะรู้จักเขาดี เมาะต้องหาเงินเพื่อยังชีพตนเองและโต๊ะแชสุดที่รัก สามีที่นอนป่วยอยู่บ้านหลังเล็กๆที่รูสะมิแล แกเคยยื่นถั่วหลายถุงให้ไปกินฟรี บอกว่าซอดากอฮฺๆน่ะ นั่งนึกอยู่ในใจว่า นี้เงินน่ะ เมาะได้เงินแต่ละวันจากการขายไม่เท่ากับข้าวหนึ่งมื้อที่เราทานในหนึ่งวันซะด้วยซ้า
มองดูสังคมชนชั้นกลาง ผู้ถือตนว่ามีปัญญา ฐานะ กลับพบเจอได้ยากนัก แต่ในคนจน คนลาบากคนหนึ่ง เรามักจะเจอรอยยิ้มที่จริงใจ มือบนและน้าใจ อยู่ที่นั่นด้วยกันเสมอ ลองกลับไปอ่านใหม่อีกครั้งสิครับ… วัสลาม (ป.ล. ได้ข่าวว่าเมาะไม่สบาย ไม่ขายถั่วแล้ว ชาฟากัลลอฮฺครับ)
Smiana no.8 Jzk : ขอบใจบ้านโฮ๊ะ ผู้คนมีน้าใจ ลมเย็นๆทุ่งนาเขียวขจี..ทีมงาน“คิดในใจ” & รปภ.ชมรม ที่ทางานหนักห่ามรุ่งห่ามค่าช่วงสอบ..นาย Yoopy & กิมจิ คู่หูคนขนเสื่อประจาชมรม..ขอบใจจูอุ้มพ่อครัวและมื้อเย็นแห่งบ้านอัศฮาบุลกะฮฺฟี (ไปรบกวนบ่อยๆ แต่สมถะจริง)…ขอบใจครูเต็กกอ ครูนอกคอกแห่งโรงเรียนบ้านซาลาวะ..ขอบใจลุงภารโรงแม่บ้านโรงช้าง ไม่มีลุงและป้าๆที่ๆคนผู้ถือตนว่าเป็นปัญญาชนแห่งนี่คงจะสกปรก สุดท้ายจริงๆ ต้องขอบใจทีมงาน “สอบเสร็จ…เข้าป่า” ที่จุดประกายบางสิ่งบางอย่างเอาไว้! อัลฮัมดุลิลลาห์
